سفارش تبلیغ
صبا ویژن
تاریخ : جمعه 92/2/13 | 5:2 عصر | نویسنده : علی اصغربامری

بسم رب الشهداءوالصدیقین

حجاب، عالم مصونیت و امنیت

حجاب در ذات خود دارای مصونیت است به این معنا که نیروی محافظ و نگاهبان وجودی زن می­باشد.

واژه معادل برای مصونیّت، نگاهداشت، حافظ و امنیت­ساز است امّا هیچ یک از این معادل­ها به تنهایی نمی­تواند معنای کلمة مصونیت را برساند.

امنیت و مصونیت در ابعاد گستردة خود، جسمانی، روانی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در حکم حجاب وجود دارد. زنان پوشیده از آن جهت که جسم و پیکر آنها توسط پوشش ـ به هر نوعی ـ محافظت می­شود، کمتر در معرض ناراحتی­های جسمی قرار خواهند گرفت و از آسیب­های طبیعی و اجتماعی در امان خواهند بود و پوشیدگی مانع از آسیب­پذیری جسم افراد می­شود. از نظر روانی نیز زنان با حجاب کمتر در معرض اضطراب­ها و ترس­ها قرار می­گیرند.

افزون بر آرامش روانی فرد با حجاب، در جامعه نیز می­توان مصونیت ناشی از حجاب را که موجب بهداشت و سلامت روانی جامعه می­شود، مشاهده نمود زیرا جامعه از مجموعه افراد تشکیل می­شود و سلامت فردی به دنبال خود بهداشت روانی جامعه را خواهد داشت پوشش زنان نیز از تحریک مستمر مردان جلوگیری کرده و زمینة هیجانهای افراطی جنسی را نابود می­کند. هیجان و تحریکات روانی، عامل عوارض جسمی همچون بیماری معده و روده از جمله زخم معده می­باشد.

بنابراین آرامش روحی و بهداشت روان، موجب سلامت جسم و ایجاد جامعه­ای سالم خواهد بود که افرادی یا جسم و روح سالم در آن زندگی می­کنند توماس آکمبس در مورد آسیب­های روحی می­نویسد:

لذت­های جسمانی، در ابتدای کار بر ما لبخند می­زنند ولی عاقبت، نیش زهرآلود خود را در روح ما فرو برده و هلاکمان می­کند.[1]

در صورتی که زنان و مردان از نیش  زهرآگین این لذت­های زودگذر آگاه باشند، هرگز خود را در معرض خطر قرار نداده و با پوشش صحیح و مناسب، خود و جامعه بیرون را واکسینه می­کنند. در واقع این خصوصیت که فردی دغدغة جلب نگاه و نظر دیگران ـ به ویژه نامحرم را نداشته باشد و انتخاب وسایل شخصی را براساس نیاز و سلیقه خود انجام دهد نه آنچه که جامعه به او تحمیل می­کند، آرامش بخش روح و روان فرد و در نتیجه ساختار جامعه خواهد بود.

در این صورت هم از نظر اقتصادی فردی برای شخص با حجاب از اسراف جلوگیری شده و هم در اقتصاد کلان کشور تأثیرگذار خواهد بود. از سوی وقت و امکانات تولید کننده، وارد کننده و مصرف کننده به جای صرف در کالاهای مصرفی، غیر واقعی و کاذب و احیاناً خطرآفرین در امور مهم و اصلی و اساسی و سالم مصرف خواهد شد و این یعنی مصونیت اقتصادی فرد و جامعه از انحرافهای اقتصادی.



[1] - لرد، آویبوری، در جستجوی خوشبختی، ص36.